KALEIDOSKOOP 3 - Die jongste seun (2)

Laat jouself toe om ‘n skat van rykdom te ontdek in hierdie oorbekende verhaal. 

Laat my vanoggend toe om jou op ‘n reis van restourasie te neem:

Restoration involves:

·       Unconditional Forgiveness

·       Restored Identity

·       Renewed Purpose and Meaning

·       Joyful Celebration

Luk 15:12

(12)  En die jongste van hulle het vir sy vader gesê: Vader, gee my die deel van die eiendom wat my toekom. En hy het die goed tussen hulle verdeel.

Ons ken die verhaal gewoonlik, as “gee my my erfporsie”, die seun het vir sy pa vir sy deel van die familieplaas gevra. Daardie plaas wat heel moontlik van generasie na generasie oorgedra is. Nadat sy pa die grond tussen hom en sy broer verdeel het, het hy dit verkoop, en die geld gebruik om na ‘n ver land te reis. Nou dit, is in die Joodse kultuur, die hoogste vorm van verraad. Nie net was hy disrespekvol teenoor sy pa deur eintlik vir hom te sê: “Ek kan nie meer wag dat jy doodgaan nie”, hy verkoop sy pa, en oupa en oupa grootjie se erfgrond en laat sy hele kultuur agter, deur na ‘n ander land te gaan. In die Joodse kultuur, word so ‘n persoon dood verklaar vir die familie en die gemeenskap. Wanneer so ‘n persoon dit sou durf waag om terug te keer na die erfgrond, was daar ‘n goeie moontlikheid dat hy gestenig kon word. Die bure sou op hom afhardloop, ‘n fles met gebrande neute en koring voor sy voete breek en vir hom sê hy is dood vir hulle. Daarom was dit vir hierdie seun so ‘n ontsettende groot besluit en waagstuk om huis toe te gaan.

Ek vermoed dat dit nie sy eie waagmoed was wat hom gemotiveer het om huis toe te gaan nie.

Luk 15:17

(17)  Maar hy het tot homself gekom en gesê: Hoe baie huurlinge van my vader het oorvloed van brood, en ek vergaan van honger!

Die Engelse vertalings sê: “He came to his senses”. Die NAV sê: “Hy het tot inkeer gekom”.

In beide die vorige twee verhale, die verlore skaap en die verlore penning, is daar heeltyd die eienaar wat soek totdat dit opgespoor word. Met die eerste oogopslag wil dit lyk of die seun op sy eie teruggekeer het, wat dit in kontras laat staan met die vorige twee verhale. Maar die sleutel lê in “Hy het tot inkeer gekom” Wanneer het hy tot inkeer gekom? Die oomblik toe hy onthou hoe goed sy pa vir sy huurlinge sorg. Toe hy onthou wie sy pa is, en dat hy ‘n goeie pa is, het dit hom tot sy sinne laat kom. Hy het geweet wie sy pa is en dat hy ‘n goeie pa is, want hy sorg vir sy werkers.

Op grond van die vorige twee verhale weet ons dat iets wat verlore is, nie vanself gevind word nie, maar daar is iemand wat aktief besig is om na hulle te soek.

Ps 23:3

(3)  Hy verkwik my siel; Hy lei my in die spore van geregtigheid, om sy Naam ontwil.

In engels: “He restores my soul”. Die Hebreeuse woorde daar, is NAFSHI YESHOBEB, wat letterlik beteken “He brings me back/He causes me to repent”

Rom 2:4b

“It’s your kindness that leads us to repentance”.

Die verlore seun het tot sy sinne gekom deur die Heilige Gees wat hom herinner het daaraan dat hy ‘n goeie vader het.

Miskien herken jy jouself in hierdie prentjie. Miskien het jy net vandag nodig om herinner te word daaraan dat jy ‘n Goeie Vader het, wat jou deur Sy goedheid tot inkeer bring en roep om na Hom toe te hardloop.

Die seun het die lang terugtog aangepak en sy strategie baie fyn beplan. Ek kan net dink hoe hy oor en oor die gesprek in sy kop gehad het. Dis nou te sê as sy bure hom nie stenig voor hy by sy pa kom nie.

Luk 15:20

(20)  En hy het opgestaan en na sy vader gegaan. En toe hy nog ver was, het sy vader hom gesien en innig jammer vir hom gevoel en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen.

Hy het egter nie baie ver gekom met sy toespraak nie. Toe sy pa hom van ver af sien kom, het hy op hom afgestorm, hom gegryp, hom omhels en gesoen. Hierdie prentjie moes hom totaal onkant gevang het. In die eerste plek, ‘n Joodse vader hardloop nie! Dit is totaal onvanpas binne in hulle kultuur. En tweedens het sy pa hom gesoen en gesoen en gesoen. Die woord “soen” word hier in die “present continues tense” gebruik.

Die pa het nie net na hoe hom toe gehardloop omdat sy gebede verhoor is en hy so bly was om hom te sien nie, maar ook sodat hy voor die bure by hom kon wees. Voordat hulle kon uitroep: “Jy is dood!” en die seun kon sê: “Ek is nie waardig nie!” het die pa seker gemaak die seun hoor: “Welkom tuis! Jy is my seun!” Hy doen dit op 4 verskillende maniere

Luk 15:22

(22)  Maar die vader sê vir sy diensknegte: Bring die beste kleed en trek hom dit aan, en gee ‘n ring vir sy hand en skoene vir sy voete.

Kleed

Van die vertalings sê: Bring gou! Daar was ‘n dringendheid in die pa se hart om daardie kleed om sy seun se skouers te hang. Die beste kleed was heel moontlik die pa se eie kleed, en mense het jou herken aan die kleed wat jy dra. Bv. Jy dra ‘n bloubul trui. Assosiosiëer met daardie span. Voordat die bure vir hom kon sê hy is dood, wou die vader daardie vuil, vodde bedek met die beste kleed, sodat hy en die res van die wêreld kon weet: Jy is myne!

Dit herinner my aan hoe God ‘n bokkie geslag het om Adam en Eva se naaktheid te bedek. Hy het hulle sonde bedek met ‘n bokkie se vel. Net so het Jesus kom sterf, om ons vuil, vodde sonde te kom bedek

Is,61:10

(10) For He has clothed me with garments of salvation, He has covered me with a robe of righteousness”

Geregtigheid beteken wanneer God na jou kyk, sien Hy Sy Seun, en nie meer jou sonde nie. Net soos die pa sy seun se vodde bedek het met die beste kleed. Wanneer hy, en die gemeenskap na hom kyk, sien hulle aan wie hy behoort en nie sy geskiedenis en foute raak nie. Daar kleed is ‘n teken van die herstel van verhouding tussen die pa en seun.

Ring

Die tweede ding wat die pa doen, is om dadelik ‘n ring aan sy seun se vinger te steek. In die Joodse kultuur was ‘n ring nie ‘n blote versiering nie, maar het twee goed verteenwoordig.

Eerstens was die ring ‘n vorm van identifikasie. Elke familie het ‘n spesifieke seëlring gehad, waarmee hulle geïdentifiseer is. In ons kultuur is dit nie so groot nie, maar mens sien altyd in rolprente hoe seker Fraternal en Klubs en skole, kenmerkende ringe gehad het. As jy ‘n sekere ring gedra het, het almal geweet jy behoort aan daardie familie. Die pa herstel dadelik die seun se identiteit en sê daarmee dat hy ‘n seun van sy huishouding is. Dit beteken jy behoort. Amper soos wanneer ‘n meisie ‘n verloofring dra.

Tweedens beteken daardie ring dat jy die gesag en volmag het om namens daardie familie besigheid te doen. Jy kon besigheid doen en aankope doen, en dan net die ring wys, sodat hulle weet wie verantwoordelik is vir daardie rekening. Die implikasie daarvan is dat die pa vir sy seun sê ek staan in vir die skuld wat jy gemaak het. Jou skuld is my skuld. Dit kommunikeer onvoorwaardelike aanvaarding, om vir iemand, wat nou net die helfte van al jou geld uit gemors het, weer toegang tot al jou geld te gee!

Daardie ring gee jou die volmag om namens iemand anders op te tree. Ons sien in Gen 41 hoe Farao so ring afgehaal en dit vir Josef gegee het, sodat Josef Farao se seël op enige kommunikasie kan sit wat hyself geskryf het.

Net so steek ons Vader ‘n ring aan ons vinger sodat ons en almal wat dit sien, kan weet aan wie ons behoort. Verder gee Hy ons die outoriteit om te heers en in Sy naam te regeer oor sonde, skuld en skaamte.

Sandale

Die derde ding wat die pa vir sy seun gee, is skoene vir sy voete. Op hierdie manier herstel hy weereens sy seun se waarde, want slawe het nie skoene gedra nie. Hy sê duidelik hiermee dat hy nooit aan hom as ‘n slaaf sal dink nie, maar as sy seun.

Wanneer gaste kom kuier het, het julle hulle skoene uitgetrek, en ‘n slaaf het hulle voet gewas, maar die eienaar het sy skoene aangehou. Hiermee sê die pa dan ook vir hom dat hy tuis is, en nie net ‘n gas nie.

Skoene was ‘n teken van waardigheid. Onthou hoe Moses en Joshua al twee hulle skoene uitgetrek het, omdat hulle nie waardig was om op die Heilige Grond te staan nie. Hiermee kommunikeer die pa juis vir die seun dat hy waardig is om skoene te dra.

Mense het ook hulle skoene uitgetrek as ‘n teken van rou. Ons sien hoe beide Esegiël en Rut kaalvoet geloop het tydens hulle routydperk. Die pa kondig dus ook die einde van ‘n routydperk vir hierdie seun aan.

Partytjie

Die laaste ding wat die pa doen, is hy reël vir sy seun ‘n reuse partytjie! Een van die grootste sleutels van hierdie verhaal is die jongste seun se reaksie op sy pa se verwelkoming. Hy het dit in besit geneem. Hy het nie in ‘n hoekie gaan sit en huil of daarop aangedring om soos ‘n slaaf hanteer te word nie, hy het dadelik in sy herstelde posisie in beweeg en dit met blydskap ontvang. Hy het nie gevoel hy moet eers sy pa se geld terugkoop of op enige manier restitusie doen nie. Hy het van “ek is nie waardig…”  tot by dans by ‘n partytjie gegaan in enkele ure! Hy het sy pa se hart vir hom verstaan. Hy het nie toegelaat dat die stemme van die gemeenskap harder praat as die van sy pa nie.

En dit is presies God se reaksie wanneer ons na Hom toe terugdraai en sê: “Vader!” Hy wag nie eers om die res van ons beleidenis te hoor nie! Hy hardloop na ons toe! Gryp en soen ons. Bedek ons sonde met die bloed van Sy seun, steek vir ons ‘n ring aan ons vinger om te wys ons is Syne en gee vir ons skoene om ons kindskap te bevestig. Hy kom herstel ons vreugde en vrede.

Vergifnis is leeg sonder restourasie. Wanneer ons na Hom toe draai, vergewe Hy ons nie net nie, Hy vat ons na ‘n plek van onskuld en restoureer ons heeltemal.

“Jesus did not come to make bad people good, He came to make dead people alive again!”- Ravi Zacaria.

Luk 15:24

(24)  Want hierdie seun van my was dood en het weer lewendig geword; en hy was verlore en is gevind. En hulle het begin vrolik word.